\\ Home Page : Articolo : Stampa
Francu Pilloni, Arega Pon-Pon, Grafica del Parteolla, Dolianova, 2008
Di Redazione (del 25/02/2011 @ 23:07:07, in Recensioni, linkato 1253 volte)
Sa faina literària de Francu Pilloni est beni matuca cun d-una bella pariga de lìburus in sardu e in italianu puru. In cust’òpera noa paricis stòrias currint in su contai de su lìburu po nci torrai, che arrius a mari, totus a su contu de Arega Pon Pon, sa protagonista. Su contu nci ferit fintzas a Amèrica, de susu e de giossu, ndi tòrrat a Casteddu e nci imbatit a una bidda cali si siat a giru de su Monti Arci. E si est giustu e bellu chi is contus in sardu no fueddint sceti de cosa sarda, s’est pràxiu meda chi in custu traballu Casteddu puru nc’apat tentu parti. Contus casteddajus gei nci nd’at ma sa ‘Tzitari’ iat a podi tenni una parti prus manna puru in sa literadura sarda e at fatu beni Pilloni a ddi torrai su logu chi ddi spètat. Seus tra Casteddu de Susu e sa Marina, aundi is poetas si funt chescendi ghetendinci a terra billeteddus cun fueddus scarèscius chi cròsant apari, e a Plàcidu, s’atori printzipali, ddi incapìtat de atobiai a una stràngia chi nci ddu pòrtat a unu logu mai biu e mai connotu. In su interis Arega Pon Pon, piciochedda disdiciada allomingiada Pon Pon po dda stroci, s’agàtat a sola a s’acabu de su mundu, chi est spaciau cumenti no s’emus a abetai mai. Su contu inghìtzat de un’acuntèssiu malu, de una violèntzia e de una morti ma cumenti acostùmat a acadessi, de sa morti etotu ndi tòrrat a nasci sa vida e a Arega mancai malassortada, ddi tòcat a ndi torrai a pesai totu s’umanidadi, finas gràtzias a unu gioghitu nou chi at abritiau impari cun su fillu. Sa famìllia s’amànniat, issa cun Gianu, su fillu, sighint a fai atrus fillus e is fillus aici etotu, una tzivilidadi noa si ndi tòrrat a strantaxai a bellu a bellu, torrendi a imparai totu su chi serbit po si campai. Aici sa vida tòrrat a nasci, òminis e fèminas ndi tòrrant a preni su mundu e Arega Pon Pon benit a essi s’ajaja manna de su mundu nou. Pilloni est unu scridori capassu, chi scit contai e tenit cosa de nai, duas calidadis chi iant a depi caminai sèmpiri paris po fai literadura bona. Sa prosa est sciuta, praxili e fintzas spassiosa candu ddi dexit. Sa lìngua est unu campidanesu literàriu chi s’autori connoscit beni e fatu fatu oberit a is fueddus e a su spìritu de su sardu marmiddesu, colorendiddu de coloris suus particularis chi dd’arrìcant e si ddu faint parri ancora prus biatzu. Cosa chi si praxit meda, chi in d-una standardizatzioni literària ddui siat ancora su logu po is scioberus personalis, po sighiri a amanniai una literadura chi oindi’ no si parit prus aici pitica.